Σε χρόνο ρεκόρ, πάνω που φύγαμε από το λιμάνι της αγάπης, με ούριο άνεμο, τα σημάδια όλα θετικά (σε ανησυχητικό βαθμό!) και άρχισα να κάνω όνειρα να πάμε σε μέρη που δεν πάτησε άνθρωπος πιο πριν, τότε φύσηξε βοριάς και ώσπου να καταλάβω τι γινόταν βρισκόμουνα σε ερημονήσι και η ψυχολογία μου στον πάτο της θάλασσας να χαροπαλεύει... αλλά όπως γνωρίζετε, ότι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς, που λέει και το άσμα, οπότε διατηρούμε την αισιοδοξία μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου