Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Αντιγόνη


Αποτέλεσμα εικόνας για αντιγονη θεατρο δασους
Ο Στάθης Λιβαθινός επέλεξε την Αντιγόνη του Σοφοκλή με τη σκέψη να συνδυάσει την παρουσίασή του με την συνύπαρξη στη σκηνή τριών γενιών ηθοποιών. Με δυο ηθοποιούς από το δυναμικό του συμμετείχε το ΚΘΒΕ στην παράσταση της ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ. Για πρώτη φορά τα τρία μεγάλα θέατρα - το ΚΘΒΕ, το ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ και ο ΘΟΚ - συνεργάστηκαν! Η παράσταση ήταν στο θέατρο Δάσους, σε μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη.
Εμείς, πήγαμε εκεί γεμάτοι ενδιαφέρον για την κλασική αυτή τραγωδία, και με πολλά χαρτομάντιλα στην τσέπη (όχι για τη φιλενάδα μου, αλλά για μένα! Βέβαια η συγγραφική μας ομάδα διαψεύδει αυτές τις ανυπόστατες φήμες και θυμίζει ότι εκτός από γλυκοί σαν τη ζάχαρη ήμαστε και σκληροί σαν την πλαστελίνη, ουπς, σαν το ατσάλι ήθελα να πω!). Μετά επακολούθησε ανάλυση της παράστασης στου Βάγγου, στις 40 εκκλησίες, και ο οίνος έρεε άφθονος.. εμείς αντισταθήκαμε για μερικά δέκατα του δευτερολέπτου, αλλά τελικά λυγίσαμε και ήπιαμε πάλι το Βόσπορο...τι πρωτότυπο, θα έλεγαν οι κακές οι γλώσσες!

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Αλόννησος!

Αποτέλεσμα εικόνας για αλοννησος ρουσουμ
 Η συγγραφική μας ομάδα πάει καιρός που επέστρεψε από άλλο ένα ταξίδι της, αυτή τη φορά στην όμορφη Αλόννησο! Πήραμε Δευτέρα πρωί ένα περαστικό δελφίνι από Σαλονίκη για το νησί και μέσα σε τρεις ωρίτσες πιασμένοι από την ουρά του δελφινιού ήμασταν στον προορισμό μας. Εκεί στο λιμάνι μας περίμενε ο ιδιοκτήτης(Αποστόλης) του διαμερίσματος στο οποίο θα μέναμε, και μας πήγε από το λιμάνι στο πατητήρι στο γειτονικό λιμανάκι το Ρουσούμ Γιαλό όπου ήταν το διαμέρισμα. Βασικά αλλού νομίζαμε ότι θα είναι, αλλά τελικά μας βγήκε σε καλό γιατί ήταν πιο όμορφο μέρος για μπάνιο, πιο ήσυχο, με τη θάλασσα μπροστά στα πόδια μας και με πρόσβαση σε διάφορα μέρη με τα πόδια!
Την πρώτη λοιπόν μέρα μας κάναμε ένα μπανάκι, φάγαμε τη σαρδελίτσα μας σε ταβερνούλα και το απόγευμα πήγαμε βόλτα στο Πατητήρι και μετά πήραμε το λεωφορείο για την Παλιά Χώρα, το πιο γραφικό χωριό του νησιού. Γενικώς πολλά πράγματα για πρώτη μέρα ε! Να σημειωθεί ότι κάθε μέρα η μεσημεριανή σιέστα και η χαλαρότητα ήταν άγραφος νόμος στις διακοπές μας, που έγω δε σκέφτηκα καν ποτέ να παραβώ!
Από την επόμενη μέρα, και για κάθε μέρα, σηκωνόμασταν νωρίς και κάναμε μπάνιο κατά τις 7 το πρωί (με τα παπούδια!), με τη θάλασσα να είνια καταπληκτική και γεμάτη με ψάρια! Την Τρίτη πήγαμε βόλτα σε δυο παραλίες που λέγονται Σπαρτίνες και για να πας εκεί θέλει να πάρεις ένα χωματόδρομο και μετά να πάρεις ένα μονοπάτι στο βουνό, να παλέψεις με το λιοντάρι, να κολυμπήσεις δίπλα σε κροκόδειλους κτλ, αλλά στο τέλος πας σε μοναχική παραλία όπου μπορείς να τα πετάξεις άφοβα... αράξαμε λοιπόν σε ένα κορμό πεσμένου δέντρου και διαβάσαμε βιβλιαράκια, πήγαμε ταβερνούλα και από εκεί επιστροφή σπίτι και μετά το περισσότερο που κινηθήκαμε ήταν από το δωμάτιο ώς το μπαλκόνι!
Γενικά, κάθε μέρα είχε καλό φαγητό, καφεδάκι και πολύ διάβασμα και τεμπελιό! Την Τετάρτη λοιπόν, εκτός από τα παραπάνω αυτό που κάναμε ήταν να πάμε στο Πατητήρι το βραδάκι σε ένα μπάρ που λέγεται Εν Πλω και έχει θέα στο λιμάνι.
Την Πέμπτη το πρώι φάγαμε την τοπική τηγανητή τυρόπιτα και επίσης κρεμόπιτα, από ένα γυναικείο συνεταιρισμό. Πήγαμε μετά βόλτα στο Πατητήρι για καφέ σε ένα νεανικό καφενείο και στο γυρισμό πετύχαμε ένα ξιφία παρέα με ένα κολιό στο δρόμο μας, και τα πήραμε να μας συντροφεύσουν στο μεσημεριανό μας! Την Παρασκευή πήγαμε με το λεωφορείο σε ένα ψαροχώρι για μπάνιο σε μοναχική παραλία και το μεσημέρι φοβερή αστακομακαρονάδα και μετά επιστροφή με πρησμένη την κοιλία! Το απόγευμα πήγαμε βόλτα στον κάβο, προσβάσιμο μέρος και αυτό με τα πόδια.
Σαββάτο πήγαμε για καφέ στο Βότση που είναι ένας κόλπος εκεί κοντά, που είναι ένας ήσυχος όρμος με ταβερνάκια και εστιατόρια. Και το απόγευμα είχε τη γνωστή έντονη δραστηριότητα, δηλαδή διάβασμα εφημερίδας και μπυρίτσα!
Την Κυριακή πήγαμε στο Κοκκινόκαστρο που θεωρείται η καλύτερη παραλία του νησιού και για καφέ σε ένα μπιτσόμπαρο που είχε εκεί. Το βράδυ είχε βολτίτσα στην παραλία στο Πατητήρι.
Τη Δευτέρα πήγαμε στην παλιά χώρα και το απόγευμα μας πήγε ο Αποψώλης στο λιμάνι για αναχώρηση. Νομίζαμε ως τότε ότι το νησί είναι πολύ ύσηχο με λίγη κίνηση, αλλά τότε διαπιστώσαμε ότι για τους κατοίκους του νησιού μέσα στον Αύγουστο γινόταν το αδιαχώρητο!!! 
Αυτά τα νέα που λέτε από το μέτωπο, σας παρουσιάσαμε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από το ταξίδι μας αυτό, ένα ακόμα στην αναζήτηση του νοήματος της ζωής, του σύμπαντος και των πάντων...

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Χακιδική

Το τελευταίο ταξίδι της συγγραφικής μας ομάδας ήταν στις Καλύβες. Ψάξαμε λοιπόν όλες τις καλύβες, μα τον Κωστάκη δεν τον βρήκαμε (βλ. προηγούμενη ανάρτηση), βρήκαμε κάτι παπούδια εκεί στην παραλία να λιάζουν την κοιλούμπα τους! Έβγαλα και εγώ λοιπόν το ατσάλινο κορμί μου και βούτηξα σαν ναυαγοσώστης της σειράς Baywatch στα πεντακάθαρα νερά της θάλασσας... Για όσους δε θυμούνται το Baywatch ήταν μια σειρά στην τηλεόραση, με κάτι φλώρους ναυαγοσώστες και κάτι καλλίγραμμα αγνά κορίτσια! Από τότε όμως είχα σταματήσει να βλέπω τηλεόραση, οπότε τώρα αναγνωρίζω ότι δεν έπρεπε να είμαι τόσο σκληροπυρηνικός σε αυτό το θέμα, γιατί πάντα βοηθάει να ξέρεις από ναυαγοσωστική γιατί είμαι φυσικά φίλος του αθλητισμού, στο πλευρό του συνανθρώπου!
ΥΓ. Για όσες έσπευσαν να κοιτάξουν το γυμνόστηθο αγοράκι της φωτογραφίες να ενημερώσουμε ότι τέτοια όντα δεν υπάρχουν στον πλανήτη γη, είναι απλά φωτομοντάζ!


Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Κουφάλ...ια


Καλημερίζω το αναγνωστικό μας κοινό! Η συγγραφική μας ομάδα το σαββατοκύριακο πραγματοποίησε άλλο ένα ταξίδι στην αναζήτηση σε κάθε γωνιά του σύμπαντος του Κωστάκη Ανάν. Αυτή τη φορά καταλήξαμε Σάββατο μεσημεράκι στα εξωτικά... Κουφάλια!

Εκεί, μας περίμενε η μπάντα του Δήμου και τα επίτιμα μέλη της παρέας μας, δε μπορώ να μπω σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες (ονόματα και διευθύνσεις), ποιο πολύ γιατί δεν τα θυμάμαι καλά καλά!

Οι γυναίκες της παρέας κάναν το καθήκον τους δηλαδή στρώσανε το τραπέζι, μαγείρεψαν, σερβίραν, πλύναν τα πιάτα, καθάρισαν τον χώρο και οι άντρες κάναμε όλα τα υπόλοιπα (δηλαδή φάγαμε και ήπιαμε, και μετά φυσικά σιέστα!).

Ο οικοδεσπότης είχε φέρει από το κυνήγι στη ζούγκλα ένα κοπάδι αγριογούρουνα και επίσης κουβάλησε και ένα κοτέτσι από κοτόπουλα μεγέθους γίγας! Οπότε εμείς λυγίσαμε και αναγκαστήκαμε να φάμε τεράστια ποσότητα φαγητού, παραλίγο θα έτρωγα ως και τις χαρτοπετσέτες πάνω στον ενθουσιασμό μου. Τελικά φωνάξαμε γερανό στο τέλος και με κουβάλησε στον καναπέ του σπιτιού μου, όπου εναπόθεσα το τόσο βασανισμένο, ατσάλινο κορμί μου.

Αυτά τα λίγα δευτεριάτικα, γιατί πήρα πολλές απουσίες τελευταία και σκοπεύω να επανέλθω με νέες περιπέτειες (Βάγια ετοίμασε τα τσίπουρα!), αντιός αμίγκος! Σας αφήνουμε με μια αυτοπαρουσίαση του Κωστάκη, είναι τα μόνα στοιχεία που έχουμε προς το παρόν στην έρευνα μας. Τέλος, όσο αφορά τις ετικέτες που έχουν οι αναρτήσεις μας, σας παραπέμπουμε σε παλιότερο κειμενάκι μας!

Ο Κωστάκης Ανάν (πραγματικό όνομα Αργύρης Ταλέκουρδας), σχεδόν παντελώς άγνωστος ελληνάρας συγγραφέας, είχε την τύχη να γεννηθεί στη χορτάτη πλευρά του πλανήτη και νωρίς ανακάλυψε πως είχε ταλέντο στη λογοτεχνία, πράγμα που φυσικά δεν συνέβαινε. 
Τα πρώτα του έργα έχουν αποκτήσει διαστάσεις θρύλου μεταξύ των οπαδών του, κυρίως επειδή δεν έχουν ποτέ κυκλοφορήσει επίσημα στο εμπόριο και λίγοι μπορούν να υπερηφανεύονται ότι τα έχουν διαβάσει. 
Σε ηλικία 25 ετών ασπάστηκε τον καπιταλισμό, προκαλώντας σάλο μεταξύ των σκληροπυρηνικών οπαδών του, ενώ ο ίδιος, δηλώνοντας αινιγματικά "θα έπρεπε όλοι να ντρέπεστε", αποσύρθηκε σ' ένα ορεινό   McDonalds στα αμερικανικά Βραχώδη Όρη. 
Έκτοτε, το έργο του ήταν μία συνεχής άρνηση του δικαιώματος των δυτικών ανθρώπων να εκφέρουν οποιαδήποτε γνώμη για τον κόσμο, πολύ απλά επειδή δεν ζουν σ'αυτόν, μόνο τον βλέπουν από την τηλεόραση. 
Ο Κωστάκης Ανάν πέθανε ανήσυχος το φθινόπωρο του 2045,ενώ οι πραγματικές διαστάσεις του έργου του αναγνωρίστηκαν αρκετά χρόνια αργότερα, από τον πιστό του σκύλο Κοπροδότη, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τη σχετική δημοσιότητα και ξεπούλησε μέχρι και ιδιόχειρα σημειώματα για τα ψώνια του σαββατοκύριακου που βρήκε στα συρτάρια του αφεντικού του. 

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Κρήτη!



Το τελευταίο ταξίδι της συγγραφικής μας ομάδας ήταν στην όμορφη Κρήτη! Πήγαμε για δυο μέρες στα όμορφα Ανώγεια και μετά για άλλες τρεις μέρες στο Ηράκλειο. Το πρόγραμμα περιλάμβανε πολύ φαγητό και τσικουδιά και τέτοιες απολαύσεις, γιατί από τις άλλες τις απολαύσεις(μην κάνεις την αθώα περιστερά ε!) είχαμε ρεπό, το είχαμε κλειδώσει το μαγαζί και είχαμε κατεβάσει ρολά!!! Περάσαμε ωραία, μα επιστρέψαμε κουρασμένοι και με πολλά επιπλέον κιλά στο ατσαλένιο (κατά τα άλλα!) σώμα μας...

Στο Ηράκλειο, τελευταίο μεσημέρι πριν την αποχώρηση μας, ανακαλύψαμε ένα καταπληκτικό εστιατόριο στο κέντρο της πόλης, το Πεσκέσι, από όπου και η φωτογραφία της ανάρτησης. Να πω πέρα από το καλό φαγητό με τοπικά προϊόντα, ήπιαμε και την καλύτερη τσικουδιά που έχουμε ποτέ μας πιει!!!
Στην υγεία μας λοιπόν, εβίβα!

Κυριακή 22 Μαΐου 2016

Μαδρίτη!

Αποτέλεσμα εικόνας για madrid
Με μια μικρή καθυστέρηση, επιστρέφει η συγγραφική μας ομάδα με τα τελευταία της ταξίδια, σε αναζήτηση του νοήματος της ζωής, του σύμπαντος και των πάντων...
Πριν από το ταξίδι στη Μαδρίτη, είχαμε κάνει μια περιοδεία στη βόρια Ελλάδα και διαδόσαμε την αλήθεια μας (ότι όλοι οι άλλοι λένε ψέματα) στις κατά τόπους άπιστες. Πιο συγκεκριμένα, περάσαμε από Καστοριά (πχ πήγαμε στο νυφοπάζαρο μη βγάζετε όμως λάθος συμπεράσματα, κάναμε βόλτα στη λίμνη κτλ), στην Κοζάνη (πχ βόλτα στην κεντρική πλατεία και τσίπουρα σε μεζεδοπωλείο), στάση στο Αμύνταιο και πάσχα στην πόλη του φωτός (Σκύδρα!).
Ας αφήσω την πολυλογία (αν και είμαι καλός σε αυτό το σπορ!), και να πω που πήραμε την πτήση απο Σαλονίκη για Μαδρίτη δια μέσου Αθηνών. Βέβαια, δε φοβόμασταν καθόλου την πτήση, ούτε και όταν η αεροσυνοδός μας είπε ότι ο κυβερνήτης κάνει όλα τα απαραίτητα για να σταθεροποιηθεί το αεροπλάνο και από πίσω της φαινόταν από τη μισάνοιχτη πόρτα ο κυβερνήτης να είναι γονατιστός και να προσεύχεται πανικόβλητος! Γιατί, ακόμα και το σύμπαν να καταρέει εμείς κυκλοφορύμε με τη μπλούζα μας που λέει με μεγάλα φιλικά γράμματα...DON'T PANIC!
Στο αεροδρόμιο μας περίμενε ο απεσταλμένος μας εκεί(μυστικός πράκτορας, τόσο μυστικός που εγω δεν τον ήξερα!) και μας πήγε στο κέντρο της πόλης, στην Plaza Mayor. Πεταχτήκαμε και μια πρώτη βόλτα στη puerta del sol  και μετά πήγαμε στο στούντιο στην Calle relatores όπου μέναμε αυτές τις μέρες. Μετά τη σιέστα (έπρεπε να τηρήσουμε αυτό το τοπικό έθιμο της μεσημεριανής ξεκούρασης!) πήγαμε για φαγητό στην plaza angel στο hostal persal όπου είχε πάρα πολύ κόσμο να τρώει εκεί. Φάγαμε και εμείς λοιπόν (σνίτσελ και κοτόπουλο με κάρυ και κους κους και σπαραγκόσουπα, είναι κάποια που θυμόμαστε) και μετά πήγαμε μια βόλτα στο αρχαιολογικό μουσείο στην προσωρινή του έκθεση για την προϊστορική Μέση Ανατολή(τώρα γιατί πήγαμε στην προσωρινή συλλογή και όχι στο μουσείο παραμένει ένα ανεξιχνίατο μυστήριο, κοίτα όμως το ρολόι σου και βάλε το χεράκι σου στην τσέπη σου εκεί δίπλα στα καβούρια, και θα καταλάβεις!). Μετά κάναμε βόλτα στην plaza chueca και στις πλατείες τις περιοχής Malasana (κάτσαμε σε μια πλατειούλα με αρκετό κόσμο και πήραμε ένα κρασάκι rioja) και μετά πήραμε το μετρό για πίσω. Όλα αυτά την πρώτη μέρα, φαντάσου!
Τη δεύτερη μέρα είχαμε να πάμε στο μουσείο Prado (είδαμε πίνακες από Goya, El Greco Bosch κ.α. πολλούς), μετά πήγαμε για φαγητό στη Συμέλα, την Πόντια αντιπρόσωπο στη Μαδρίτη! Μετά πήραμε το μετρό και πήγαμε βόλτα στην plaza d espagna και στην plaza oriente όπου είδαμε και το ανάκτορο.  Τέλος, πήγαμε στο Tirso de molina για βραδινό κρασάκι!
Την τρίτη μέρα ξεκινήσαμε με βόλτα στο πάρκο buon retiro και καταλήξαμε να πάμε προς το δημαρχείο της πόλης (palazo de cibeles), ανεβήκαμε στον έβδομαδα όροφο όπου είχαμε θέα όλη την πόλη. Να σημειωθεί ότι στην προσοψη του δημαρχείου υπήρχε ένα μεγάλο πανό που έλεγε refugees welcome! Το δημαρχείο είχε πολύ χώρο σε διάφορους ορόφους για το κοινό που μπορούσενα αράξει σε καναπέδες και να έχει για θέα την πόλη! Μετά πήγαμε gran via, την Τσιμισκή της Μαδρίτης! Πήγαμε ακόμα στη sol(είναι πλατεία αυτή, όχι νότα!) και τέλος φάγαμε paella στο huerta bar(πήραμε δυο παέγιες, η μία μάλιστα μαύρη, γιατί δεν είμαστε ρατσιστές!). Μετά σιέστα (κλασικά!) καφές στο θέατρο του Matadero με τα παιδιά και βόλτα περιφερειακά της plaza mayor  σε μικρές πλατειες και στον καθεδρικό του San Francisco, και επίσης βόλτα ως το παλιότερο εστιατόριο του κόσμου(το λέει το βιβλίο γκίνες, όχι εμείς!). Τέλος κρασί και pinchos στο Lamiak (Cava Baja), πέρασμα από τη σκεπαστή αγορά San Miguel  και μετά βουτιά στο κρεβάτι για βραδινό ύπνο.
Τελευταία μέρα πήραμε το πρωί σοκολάτα con churros(κάτι σαν μπαστούνια λουκουμάδες που τα βουτάς στη σοκολάτα!) και πήγαμε επίσκεψη στο Reina Sofia (μουσείο σύγχρονης τέχνης, όπου είδαμε τη Guernica-Picasso, Dali, Santos Un mundo) μετά φάγαμε στο Lavapies (στο αναρχοσυριζαικό Achuri, που θα το μετέφραζε κανείς δίκαια ως... αχούρι!). Μετά ξεκούραση και βόλτα στη La Latina με τη Συμέλλα και προς Callao-Malasana, πήραμε σάντουιτς με καλαμάρια στην Plaza Mayor(κολυμπούσαν τα καλαμάρια μέσα στο λάδι, τόσο που ακόμα και εγώ δε μπόρεσα να το φάω όλο το σάντουιτς!) και κρασί στην taberna Chiquita.
Κάπως έτσι περάσαμε στη Μαδρίτη, μετά πήραμε τα αόρατα άλογα μας και αρχίσαμε να καλπάζουμε στους ουρανούς ώσπου να φτάσουμε στην όμορφη Σαλονίκη. Εκεί πολλά συνέβησαν, αφού κάθε ημέρα είναι μοναδική! Το τελευταίο που συνέβη είναι χθεσινό (τα υπόλοιπα δεν τα αναφέρω όχι γιατί είμαι Λάκων ούτε γιατί είμαι εχέμυθος, απλώς δεν τα θυμάμαι!) που πήγαμε στο Massaya, ένα Συριακό εστιατόριο στη Σαλονίκη, που μας άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις, τόσο από την κουζίνα όσο και από την εξυπηρέτηση! Και σε λίγο θα συνεχιστεί η εξερεύνηση μου στα εστιατόρια της πόλης, αφού θα πάμε στο Ώρα Ελλάδος εγώ με το χαρέμι μου!(ωχ, Γιώργο σε ξέχασα εσένα!)

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Πρέσπες



Η συγγραφική μας ομάδα, μαζί με την παπαράτσενα που μας έβγαζε συνεχώς φωτογραφίες και εμείς κάναμε ότι δεν καταλάβαμε τίποτα, είχαμε ένα ακόμα μαγικό ταξίδι σε αναζήτηση του νοήματος της ζωής, του σύμπαντος και των πάντων...

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή (τι πρωτότυπο ε?). Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας την Παρασκευή με τον εξελιγμένο ΚΙΤ (ο παλιός ήταν ελαττωματικός γιατί μιλούσε πολύ και αναλάμβανε μόνος του πρωτοβουλίες, οπότε του αφαιρέσαμε τη φωνή και τις πρωτοβουλίες, και τον βάψαμε πρασινωπό, μια παραλλαγή δηλαδή για να μη δίνει στόχο μέσα στη ζούγκλα!) και πήγαμε στο χωριό Ψαράδες.

Εκεί αφήσαμε τα πραγματάκια μας στο Αρχοντικό του Λάζαρου (παλιότερα ήταν ίσως ο μοναδικός κάτοικος του χωριού) και πήγαμε για φαγητό στη Συντοφιά, λίγο παρακάτω μιας και όλο το χωριό είναι μικροσκοπικό. Εκεί φάγαμε μεταξύ των άλλων και Γριβάδι τηγανητό μα και μπακαλιάρο σκορδαλιά, μιας και ήταν 25 του Μάρτη και δε θέλαμε να σπάσουμε την παράδοση! Ήπιαμε και λίγο κρασάκι, τέσσερα μισόλιτρα για την ακρίβεια... και μετά πήγαμε να συνεχίσουμε την οινοποσία στο αρχοντικό κοντά στο τζάκι (ακριβώς δίπλα στο τζάκι ήταν μια παρέα κινέζων τους οποίους προσπαθήσαμε με κάθε τρόπο να εκτοπίσουμε, ώσπου όταν τελικά τα καταφέραμε είχα τόσο πολύ γίνει ντίρλα από το κρασί-ήμασταν εφοδιασμένοι με κρασί παλαιωμένο για χρόνια σε βαρέλι- όσο περιμέναμε και παίζαμε το επιτραπέζιο μας, ώσπου μετά έφυγα για ύπνο! Άλλωστε ήταν απλώς η χαρά του να διώξεις τον άλλον, όχι το να κάτσεις στο τζάκι, είναι αυτές οι μικρές απολαύσεις στη ζωή!).

Το Σάββατο είχαμε το πλούσιο πρωινό που προσέφερε ο ξενώνας (ο καθένας έτρωγε τραχανά, τοστ, δυο αβγά μάτια από κοτούλες του χωριού, ψωμί με γνήσιο βούτυρο και μαρμελάδα, κέικ και καφεδάκι!!!). Μετά πήγαμε στο βουνό και περπατήσαμε ένα παρατημένο μονοπάτι ώσπου βρήκαμε τη σπηλιά του Ζαχαριάδη. Μία σπηλιά που δύσκολα την έβρισκε κανείς, στη μέση του πουθενά, κάτω από δέντρα. Μετά πήγαμε στον Άγιο Αχείλιο και κάναμε βόλτες στο νησί βλέποντας τα ερείπια εκλεισιών (ουπς, εκκλησιών ήθελα να πω) και το όμορφο τοπίο γενικότερα. Η παπαράτσενά μας είχε ένα σύντομο φλέρτ εκεί πέρα... για την ακρίβεια το ερωτικό της κάλεσμα βρίκε αντίκρισμα και την πλησίασαν όλα τα πρόβατα από ένα μικρό κοπάδι και εμείς τραπήκαμε σε φυγή πριν μας την πάρουν και δεν έχουμε πλέον φωτογράφο!

Για φαγητό (φάγαμε μεταξύ των άλλων φασόλια γίγαντες, πέστροφα και μια πατατοσαλάτα της περιοχής) πήγαμε στον Άγιο Γερμανό, τον Άγιο της κινητής τηλεφωνίας! Διαλέξαμε την ταβερνούλα στην πλατεία του χωριού, όπως μας είχε υποδείξει ο Στρατηγός, που είχε περάσει ένδοξες μέρες σε τούτα τα μέρη. Μετά επιστροφή στο τζάκι για τεμπελιό και φυσικά κρασάκι (είχαμε και δεύτερο μπουκάλι εφόδιο!). Το πιο μακριά που πήγαμε ήταν μια βόλτα μέσα στο σκοτάδι δίπλα στη λίμνη (τα πάντα είχαν κλείσει πριν τις 9 το βράδυ!), δεν απομακρυνόμασταν βέβαια και πολύ μην τυχόν και εμφανιστούν οι Κινέζοι και έχουμε τιτάνιες εθνικές μάχες ξανά μπροστά στο τζάκι, εκεί που ο Άρης Βελουχιώτης συναντά τον Μπρούς Λη!

Το πρωί μετά το υπερπρωινό πήγαμε βόλτα στον όρμο εκεί κοντά, βασικά ακολουθήσαμε ένα όμορφο μακρύ μονοπάτι ώσπου να καταλήξουμε σε ένα σημείο όπου έβλεπες όλη τη λίμνη και το σημείο όπου συναντιούνται στη θάλασσα τα σύνορα των τριών γειτονικών χωρών (το περίφημο τριεθνές!). Μετά δεν πήγαμε τελικά βαρκάδα γιατί μας φόβισε ο καιρός (είδαμε εκείνη τη μέρα όλους τους καιρούς, ήλιος, βροχή, χαλάζι και χιόνι!!!).

Μετά πήγαμε σε κάτι χωριουδάκια που λέγονται Κορέστεια. Περιηγηθήκαμε σε μερικά χωριά-φάντασμα, όπου δεν έμενε κανείς στα όμορφα κατά τα άλλα κτίρια φτιαγμένα με πλίνθους με κοκκινόχωμα και άχυρο. Τέλος βρήκαμε τελικά το χωριό Μελάς, όπου σκοτώθηκε ο Παύλος Μελάς και βρήκαμε και το σπίτι που το σκοτώσανε. Λίγο πριν φύγουμε μας πρόλαβε ο δισέγγονος του κατόχου του σπιτιού και μας ξενάγησε στο σπίτι και μας είπε διάφορες ιστορίες για τον Παύλο Μελά και γενικότερα.

Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής και καταλήξαμε τελικά στη Σαλονίκη να κάνουμε μια στάση στη "Στάση" το συνεργατικό εγχείρημα στο οποίο είναι αρκετά από τα παιδιά από το παλιό Καζάνι που Βράζει. Φάγαμε πάλι με σύνεση και σωφροσύνη, όπως πάντα σχεδόν, και κλείσαμε και με μια γλυκιά κρέπα στη γειτονιά (ξέρω, ανατριχιαστικές λεπτομέρειες!).

Αυτά που λέτε για το φανατικό αναγνωστικό μας κοινό, για να θυμηθούμε τις παλιές καλές μέρες που κάθε μας ανάρτηση ήταν σε έκταση σαν ένα μυθιστόρημα!

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Caravan project...


Αποτέλεσμα εικόνας για προσφυγια










Καλό δρόμο σε σένα
που η προσφυγιά σε βρήκε
ζύγισε τη ψυχή σου
και σε έχρισε ιππότη της
να περιπλανιέσαι στο βασίλειο της
αρματωμένος με καημό και οδύνη
σε όποιο τόπο και αν ξαποσταίνεις
τον ανθρώπινο πόνο να υπενθυμίζεις
και τη λέξη αξιοπρέπεια ανορθόγραφα
να γραφείς στο μνήμα σου
όταν κανείς δε σε βλέπει
καλό δρόμο να έχεις
κεντώντας με υπομονή στη σάρκα σου
ένα μπλε ήλιο
όταν διασχίζεις θάλασσες
και περπατάς ηπείρους
ξεριζωμένος
στη πλάτη σου κουβαλώντας
την ανθρώπινη μοίρα
μοναχός σαν απομένεις
να σφίγγεις το όνειρο στη παλάμη
και εκείνο να ματώνει,
όταν πέφτεις να κοιμηθείς
και το μέτωπο σου φυλάει ο φόβος.
Μα εσύ συνεχίζεις να βαδίζεις απαλά
στα ίχνη που άφησαν οι απελπισμένοι
να πνίγεσαι στο Αίγαιο
που ύμνησαν οι ποιητές
χαράζοντας το δικό σου ποίημα
στη πλαστική βάρκα που βουλιάζει.
Και όταν τελικά τα καταφέρεις,
στη γη της επαγγελίας να φτάσεις
μην ξεχαστείς
και πετάξεις τα βρεγμένα σου ρούχα
και βολευτείς
στα κουστούμια που θα σου φέρουν
μες στα κελιά που θα σου χτίσουν
αλλά από την αρχή πάλι να πάρεις
το δρόμο που μοναχά εσύ ξέρεις
το γνώριμο δρόμο της προσφυγιάς.
καλό δρόμο και σε σένα
που ζεις τη προσφυγιά κάθε μέρα
κουβαλώντας το σακίδιο του ξενιτεμένου
από το σπίτι στη δουλειά
από τη δουλειά στο σπίτι
στα καθωσπρέπει στέκια και στις υγρές γωνίες
στις καθημερινές συναναστροφές
ή μόνος όταν συναντάς τον εαυτό σου τη νύχτα
γνωρίζοντας τη προσφυγιά
σα τη μόνη πατρίδα
γνωρίζοντας τους πρόσφυγες
σαν τα μόνα αδέλφια σου

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

Κοζάνη!


Τις απόκριες τις πέρασε η συγγραφική μας ομάδα στην όμορφη Κοζάνη, με τους φανούς το βράδυ και με το κρασί να ρέει άφθονο... περάσαμε πολύ όμορφα και γυρίσαμε σε διάφορα σοκάκια της πόλης. Την καθαρά δευτέρα πήγαμε σε φιλικό σπίτι με κουβεντούλα, τσίπουρο και μεζεδάκια, ένας παράδεισος με λίγα λόγια για μας, τους ξάγρυπνους (κατά τα άλλα) συνοδηγούς, που σπάνια κοιμόμαστε δίπλα στη σοφερίνα που μας μετακινεί κατά μήκος του γαλαξία μας! Ο καιρός ήταν βροχερός(κάποιος άφησε το καζανάκι ανοιχτό, εκεί στους ουρανούς!), αλλά το θετικό ήταν ότι δεν γινόταν χαμός από τον πολύ τον κόσμο οπότε μπορέσαμε να δούμε από κοντά την τελετουργία των φανών(πάντα βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων, ακόμα και αν αυτή δεν υπάρχει!). Απλώς εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι για Διονυσιακές καταστάσεις (όργια, παρτούζες κτλ, θα έλεγαν οι κακές οι γλώσσες, όποιος όμως έχει τη μύγα...να μας την φέρει πίσω!!!) και απογοητευτήκαμε και τα μπαλάκια μας φούσκωσαν σαν μπάλες του ποδοσφαίρου, χαχαχα, πάντα λάτρεις του αθλητισμού!!!

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Πομακοχώρια και όχι μόνο...



Η τελευταία εκδρομή της συγγραφικής μας ομάδας ήταν στα Πομακοχώρια της Ξάνθης. Μας άφησαν οι αγρότες να περάσουμε γιατί είχαμε μικρό παιδί μαζί μας (εμένα που γράφω!) και μετά από ώρες φτάσαμε για φαγητό στην Κοτάνη, στην ομώνυμη ταβέρνα, στη μέση του πουθενά, έχοντας προχωρήσει σε ένα χωματόδρομο γεμάτο με επικίνδυνες στροφές (το αγρίμι το 4 επί 4 που οδηγούσαμε δε μασούσε μία, εγώ βέβαια ο καλύτερος συνοδηγός της Ευρώπης, που σχεδόν ποτέ δεν κοιμάμαι δίπλα στον οδηγό!!!). Μετά καταλήξαμε στο καφενείο στις Θέρμες, όπου και μείναμε και κάναμε και ένα καυτό λουτρό στα ιαματικά τους λουτρά. Την άλλη μέρα συνεχίσαμε την εξερεύνηση των χωρίων στην άλλη πλευρά αυτή τη φορά, πήγαμε μάλιστα σε ένα καφενείο ενός ξεχασμένου χωριού και μιλήσαμε με τους Πομάκους που ήταν γενικά πάρα πολύ φιλικοί! Τέλος, κατά την επιστροφή κάναμε και μια στάση στην παλιά πόλη της Ξάνθης για καφεδάκι, στο Πίλημα για φαγητό και τέλος στα λουτρά Απολλωνίας για άλλο ένα λουτρό εκεί! Με λίγα λόγια ήταν ένα πανέμορφο ταξίδι και είδαμε πολλά πράγματα σε λίγο χρόνο, και σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς... Αυτά τα λίγα προς το παρόν, συνεχίζουμε τα ταξίδια μας στο γαλαξία μας!

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Λουτρά, μασάζ, κρασί και ντόλτσε βίτα!

Μετά από απουσία πολλών εβδομάδων επανερχόμαστε δριμύτερη, με νέα φρέσκα-φρέσκα μα και κάποια παλιά μπαγιάτικα γεμάτα μούχλα. Στην πρώτη κατηγορία είναι το τελευταίο μας ταξίδι στα λουτρά Σιδηροκάστρου  όπου λιώσαμε το θανατηφόρο μας κορμί στα καυτερά λουτρά και μετά είχαμε ιδιαίτερη περιποίηση με μασάζ σε όλο (σχεδόν!) το σώμα. Μετά, καφεδάκι, ανάκτηση δυνάμεων και μεσημεριανό στην ταβέρνα το Γεφύρι στο Σιδηρόκαστρο. Μετά επιστροφή στη Σαλονίκη και συνέχεια με κόκκινο κρασί ανώτερης ποιότητας συνοδεία με μεζεδάκια. Πιο πολλές λεπτομέρειες παραλείπονται... ήταν μια καταπληκτική μέρα λοιπόν η Κυριακή που μας πέρασε. Κατά τα άλλα (για να πάμε στα όχι και τόσο νέα), μετά την πρωτοχρονιά είχαμε προσπαθήσει να πάμε στην Οχρίδα, αλλά ο χιονιάς δε συμφωνούσε, οπότε καταλήξαμε να μένουμε στη Μπίτολα, και να βγαίνουμε βραδάκι σε ένα πολύ όμορφο μπιστρό με καλή μουσική, καλό κρασί (ήπιαμε φιάλη από οίνο της χώρας αυτής) και φθηνά πιάτα με συνοδευτικά. Μετά είχαμε επιστρέψει Σαλονίκη και εντρυφήσαμε στις ταβέρνες τις πόλης!!!

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Αθήνα Παρτ3

Montalbano! Athens (by Nikos Palavitsinis)
Image by Nikos Palavitsinis
Τη Δευτέρα μετά το πρωινό μας (τρώγαμε πολύ δυναμικό πρωινό και μας κρατούσε ως το απογευματάκι! όπως καταλαβαίνετε, το πρωινό ήταν μέσα στην τιμή του ξενοδοχείου:) ) πήγαμε προς το Μοναστηράκι και μετά κάναμε μια μεγάλη βόλτα στην αρχαία αγορά. Έπειτα καφεδάκι με φίλη (εγώ πετάχτηκα να πάρω και μερικά παλιά Βαβέλ, καθότι συλλέκτης!), μετά φαγητό κτλ κτλ ώσπου βραδάκι είχαμε καφεδάκι στην οδό Σκουρφά και ρακόμελο στα Εξάρχεια. Τέλος, την Τρίτη το πρόγραμμα είχε βόλτα στην αγορά και καφεδάκι στο Montalbano που είναι πανέμορφο, με καλούς καφέδες, όμορφη διακόσμηση και καλές τιμές (ο γαλλικός είε 1.90 και ο εσπρέσο φρέντο 2 ευρώ!!!). Κάτι που βρήκα ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτό το καφέ είχε την εφημερίδα των συντακτών για να διαβάζουν οι πελάτες του καφέ!(μετά έμαθα ότι η εφημερίδα ήταν εκεί στη γειτονιά!). Αυτές τις αναρτιχιαστιές λεπτομέρειες λοιπόν από το ταξίδι μας, μετά επιστρέψαμε με το τρένο και την άλλη μέρα (εθνική γιορτή!) εγώ ήμουνα ξανά μάχιμος στο διαγαλαξιακό πανεπιστήμιο της Σαλονίκης!

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Αθήνα Παρτ2


Την επόμενη μέρα, Κυριακή πρωί δηλαδή, πήραμε το πλούσιο πρωινό μας και πήγαμε βόλτα προς το Μοναστηράκι. Μετά, πήραμε ένα περίπατο γύρω από τον λόφο της Ακρόπολης, μέσα από διάφορα σοκάκια που θύμιζαν επαρχία!
Τελικά φτάσαμε στο μουσείο της Ακρόπολης όπου κάτσαμε για αρκετή ώρα και σε κάποια φάση πήρα και το καφεδάκι μου εγώ στο καταπληκτικό καφέ του μουσείου με θέα τον Παρθενώνα, γαλλικό καφέ μόνο με 3 ευρώ σε καταπληκτικό περιβάλλον. Στο μουσείο σημειωτέον δεν πληρώσαμε εισιτήριο με την κάρτα πολιτισμού, όπως και σε όποιους άλλους αρχαιολογικούς χώρους πήγαμε.
Μετά κάναμε πρώτα μια βόλτα προς την πύλη του Αδριανού και τον Ναό του Ολυμπίου Διός και μετά πήγαμε στον πεζόδρομο στην Αρεοπαγίτου (δίπλα στο Ηρώδειο) και στην Α. Παύλου ως το Θησείο. Μετά επιστρέψαμε στο Μοναστηράκι και τσιμπήσαμε στους Διόσκουρους, ψηλά προς τα Αναφιώτικα, με θέα φοβερή, λογικές τιμές και ωραία ατμόσφαιρα.
Μετά επιστροφή και τα γνωστά, άγριο σεξ, ενίοτε με συνοπτικές διαδικασίες, και μετά υπνάκος φυσικά προτού καν περάσουν τρία δευτερόλεπτα!!! (έχω ξεχάσει πως είναι να σπας το φράγμα των τριών δευτερολέπτων). Βέβαια πολλοί και πολλές από το αναγνωστικό μας κοινό θα υποψιάζονται ότι αυτές οι περιγραφές μου είναι προϊών φαντασίας μετά από παρατεταμένη σεξουαλική επαφή με το ψυγείο μου (τα χαλάσαμε γιατί τελευταία η σχέση μας ήταν πολύ...ψυχρή!).
Βραδάκι είχαμε κανονίσει να πάμε στη Θεατρική Σκήνη και να δούμε την παράσταση "Αυγά Μαύρα" η οποία μας άρεσε αρκετά, ειδικά το πως έπαιζε ο Αντώνης Αντωνίου. Το σενάριο όμως (του Διονύση Χαριτόπουλου) δε με ενθουσίασε, γιατί στο τέλος της ιστορίας προσπάθησε να κρατήσεις ίσες αποστάσεις ανάμεσα στις δυο πλευρές του εμφυλίου, λες και μπορείς να βάλεις στο ίδιο σακί τους αντάρτες του ΕΛΑΣ με τους ταγματασφαλίτες...
Τέλος πάντων, μετά το τέλος της θεατρικής παράστασης κάναμε μια βολτούλα αλλά οι μπαταρίες μας είχανε αδειάσει, οπότε επιστρέψαμε για βουτιά στο κρεβάτι! Βασικά πιο πριν προέκυψε το όμορφο σκηνικό του να παίρνουμε κρασάκια και ποτήρια του κρασιού και να το απολαμβάνουμε στο δωμάτιο χαλαρά στα κρεβάτια με συνοδεία σνακ και διαβάζοντας χαλαρά την εφημερίδα των συντακτών!

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Αθήνα Παρτ 1


Επανέρχεται η συγγραφική μας ομάδα μετά από απουσία πολλών ημερών, για να ενημερώσει το φανατικό της αναγνωστικό κοινό για το τελευταίο μας ταξίδι στην Αθήνα. Το Σάββατο σηκωθήκαμε νωρίς, ήρθε το τραινοταξί (όχι τρελοταξί!) και μας πήρε και μας άφησε στο σιδηροδρομικό σταθμό.
Το τρένο έφυγε λίγο μετά τις 7, κάτσαμε στο κυλικείο και απλώσαμε τους χάρτες και τα βιβλία μας... φτάσαμε κατά τις 12.30 και μετά πήραμε το μετρό και εύκολα βρήκαμε το economy hotel, κοντά στην Ομόνοια. Το ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό, αφού ήταν σε στρατηγική τοποθεσία, ήταν καθαρό, με πλούσιο πρωινό και όλα αυτά σε πολύ καλή τιμή (2 άτομα από 50 ευρώ η βραδιά).
Μετά που αφήσαμε τα πράγματα φύγαμε βόλτα, περάσαμε δίπλα από τη Βαρβάκειο αγορά και περιηγηθήκαμε στα διάφορα σοκάκια στο Ψυρρή. Καθίσαμε τελικά στο Νικήτα για φαγητό, ένα λαϊκό μαγαζί σε ωραίο πεζόδρομο δίπλα σε ένα εκκλησάκι. Μετά επιστροφή για σιέστα και ότι προκύψει.. βραδάκι πήγαμε βόλτα στο Γκάζι, ενώ στο ενδιάμεσο είδαμε την Εθνική Πινακοθήκη και περάσαμε δίπλα από τους τάφους στο Κεραμεικό. Στο Γκάζι είχε μια έκθεση για τους πρόσφυγες και το τραφικινγκ και επίσης είχε μια έκθεση ελληνικών προϊόντων. Μετά κάναμε μια βόλτα έξω από τα μαγαζιά γύρω από τη στάση του μετρό (πολύ εμπορικά για εμάς) και καταλήξαμε να πάμε στο Μοναστηράκι για βόλτες και να κάτσουμε τελικά στο BARA AU RUM το οποίο ήταν ένα καταπληκτικό μπαράκι με πολλά και καλά κοκτέιλ μεταξύ των άλλων. Εμείς πήραμε δυο καλά κρασάκια που σέρβιραν, ένα άσπρο (4ευρώ) και ένα κόκκινο.
Μετά είδαμε ότι η Αθηνάς η οδός είχε κόσμο και κίνηση οπότε είπαμε να περπατήσουμε και να πάμε χωρίς το Καλάσνικοφ παραμάσχαλα στο ξενοδοχείο. Το τελευταίο σχόλιο το έκανα όχι γιατί νιώσαμε κάποιο ιδιαίτερο κίνδυνο στην περιοχή, αλλά κυρίως για να προσελκύσουμε τα τσακάλια της αντιτρομοκρατικής, μπας και αυξηθεί το αναγνωστικό μας κοινό όπως δόλια καταφέραμε σε κάποια στιγμή κατά το παρελθόν!!!

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Εκλεκτίκ!

Εκλεκτίκ, το
μτφ. 1. Αντιδάνειο από το Γαλλικό "Eclectic", είναι το πολύ απαιτητικό στις προτιμήσεις του, που αναζητεί όχι απλώς το καλό αλλά το καλύτερο. 2. Συνεργατικό εγχείρημα με έξι ισότιμα μέλη, στη Βενιζέλου 57, όπου λειτουργεί Παντοπολείο-Καφενείο. Στόχος του η προώθηση των συνεργατικών σχέσεων. Τα προϊόντα που διαθέτει(τρόφιμα, οινοπνευματώδη, καφέδες, απορρυπαντικά, και σερβίρονται ροφήματα, οινοπνευματώδη και κρύα πιάτα) παράγονται κυρίως από συνεταιρισμούς και συνεργατικά εγχειρήματα.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

ΣΥΡΙΖΑ και τα μυαλά στα κάγκελα...




Ο Μάρτιν Άρμστρονγκ, πρώην οικονομικός σύμβουλος, είναι ο Προγνώστης (Forecaster) στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ του Μάρκους Φέτερ. Την δεκαετία του 80 ανέπτυξε ένα υπολογιστικό μοντέλο βασισμένο στον αριθμό «π» και σε άλλες κυκλικές θεωρίες, το οποίο του επέτρεψε, από ό,τι λέγεται, να προβλέψει με εκπληκτική ακρίβεια σημεία καμπής της παγκόσμιας οικονομίας. Το 1999, το FBI εισέβαλε στα γραφεία της εταιρείας του, κατάσχεσε το υπολογιστικό του μοντέλο και τον κατηγόρησε για απάτη 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου και -χωρίς δίκη - κρατήθηκε για 7 χρόνια. Ο Άρμστρονγκ προβλέπει τώρα ότι μια κρίση δημόσιου χρέους θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο μετά την 1η Οκτωβρίου 2015. Σήμερα, λέει στην Εφημερίδα των Συντακτών: Στην Ελλάδα η κρίση ξέσπασε αρχές του 2010, ακριβώς τη μέρα που είχαμε προβλέψει. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη κανονικότητα στο πότε συμβαίνουν αυτές οι κρίσεις, που είναι π (3,14)x1.000 ημέρες. Το ίδιο σημείο καμπής σε προηγούμενο κύμα «κρίσης» ήταν η 11/9 με τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους. Το τι θα γίνει το 2015 σχετίζεται και με την εμπιστοσύνη που θα δείξουν οι Έλληνες στην κυβέρνησή τους. Το σίγουρο είναι ότι μιλάμε για ακόμη ένα «νέο κύμα». Χύμα στο κύμα, προσθέτει η συγγραφική μας ομάδα!

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Ονειροκρίτης



Άλλη μια προσφορά στο ανήσυχο αναγνωστικό μας κοινό! Η συντακτική μας ομάδα έχει προσλάβει πτυχιούχο Ονειροκρίτη, με Διδακτορικό στην ονειροπόληση από το Πανεπιστήμιο του ΚλάινεΜάινε, για να λύσει όλες τις απορίες σας. Παρακάτω σας παρουσιάζουμε ενδεικτικά πως αρχίζει αλφαβητικά η λίστα με τις ερμηνείες που έχει σε κάθε τι που βλέπετε στον ύπνο σας. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας σε περίπτωση που θέλετε να ερμηνεύσετε κάποιο όνειρο σας, παραμένουμε πάντα στην υπηρεσία του κοινού μας, ένας για όλους και όλοι για ένα, εμείς και ο Ντ' Αρτανιάν!

Α, α
Άβαλτος-αφόρετος:
Αν δεις στον ύπνο σου ρούχα ή παπούτσια αυτό σημαίνει ότι σε περιμένει αχαλίνωτο σεξ, το οποίο όμως θα αργήσει. Αντιθέτως, αν τα φορέσεις τότε σε περιμένει πολύ σύντομα σεξ(θα σου τον φορέσουν, δεν βγήκε τυχαία αυτή η έκφραση από τη λαϊκή σοφία), μέσα στη διάρκεια της ημέρας. Αν όμως σας τα δωρίσει κάποιος τότε αυτός θα ευεργετηθεί από εκτεταμένη σεξουαλική επαφή, αλλά ίσως να μην είναι μαζί σας!
Αβάπτιστος:
Το όνειρο αυτό γενικά δεν είναι καλό και ειδικά αν δεις οτι είσαι εσύ αβάπτιστος θα έχεις σύντομα πολύ επίπονο σεξ (οπότε να περπατάς...τοίχο-τοίχο, που λέει πάλι ο σοφός λαός!).
Αβαρία
Η αβαρία συμβαίνει όταν βρισκόμαστε σε πλοίο και λόγω θαλασσοταραχής ρίχνουμε διάφορα πράγματα στη θάλασσα, όπως ο ενοχλητικός κύριος παραδίπλα. Αυτό σημαίνει ότι θα ρίξετε το βραδάκι τα ρούχα σας και θα πέσετε στα γόνατα για να ασκήσετε το ευγενές άθλημα του στοματικού!
Και η λίστα συνεχίζετε... είμαστε πάντα ταγμένοι στη μεταλαμπάδευση της γνώσης!
Άβατο:
Όταν δεις κάποια μέρος αδιαπέραστο, τότε εμπόδια θα παρουσιαστούν στην ερωτική πράξη, πχ θα σπάσετε το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας και θα ολοκληρώσετε πριν καν την εισχώρηση στον Παγασητικό κόλπο!


Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Η ανθρώπινη φύση

Ανθρώπινη φύση

Ένα από τα βιβλία που διαβάσαμε πρόσφατα είναι το παραπάνω του Ευτύχη Μπιτσάκη. Ο Μπιτσάκης γεννήθηκε το 1927 και ειδικεύεται τόσο στη φιλοσοφία (διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Parris VII) όσο και στη φυσική (πχ Εργάστηκε στο Πυρηνικό Κέντρο του Saclay στo Εργαστήριο Πυρηνικής Φυσικής του College de France). Εντάχθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στο αριστερό κίνημα. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση. Στη διάρκεια της δικτατορίας μετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα της Ευρώπης. Παρακάτω έχω μια περιγραφή του βιβλίου από το BiblioNet.
Μπορούν να υπάρξουν βιώσιµες σοσιαλιστικές κοινωνίες;
Αντιφάσκουν, µήπως, µε την εγωιστική ανθρώπινη φύση;
Στο βιβλίο αναλύεται η διαδικασία της εµφάνισης της ιδιοκτησίας ως άρνηση της αρχαϊκής κοινότητας, οι αντιθέσεις των ταξικών κοινωνιών και ειδικά του καπιταλισµού, o ρόλος της ανθρώπινης φύσης στο ιστορικό γίγνεσθαι. Διερευνάται ο χαρακτήρας της ανθρώπινης φύσης, µε βάση κυρίως τα δεδοµένα της νευρολογίας και της ψυχολογίας.Το συµπέρασµα είναι ότι ο άνθρωπος είναι γενετικά κοινωνικό ον, ότι δεν υπάρχει αναλλοίωτη εγωιστική ανθρώπινη φύση και, κατά συνέπεια, δεν υπάρχει ανθρωπολογικό εµπόδιο για τον σοσιαλισµό. Σκιαγραφούνται, τέλος, οι δυσκολίες για το πέρασµα στον σοσιαλισµό, και θεµελιώνεται η δυνατότητα ενός κοµµουνισµού του πεπερασµένου.Η ιστορία, κατά τον µαρξισµό, είναι ένα ανοιχτό πεδίο δυνατοτήτων και, σύµφωνα µε τους Μαρξ και Ένγκελς, όρος για την επιβίωση της ανθρωπότητας είναι η επιστροφή στην αρχαϊκή κοινότητα, σε ένα ανώτερο, επιστηµονικό και τεχνολογικό επίπεδο.