Χαλκιδική!

Οι αναζητήσεις μιας απάντησης στο ερώτημα για το νόημα της ζωής, του σύμπαντος και των πάντων (δηλαδή στο να βρούμε την κατάλληλη ερώτηση που επιδέχεται απάντηση το... 42) μας οδήγησαν στο Ποσείδι Χαλκιδικής, στην πανεπιστημιακή κατασκήνωση (ένα μέρος που αποφύγαμε ως φοιτητές, τα αρχαία χρόνια τότε που ακόμα γράφαμε στα μάρμαρα αντί στο χαρτί με σφήνα αντί για μολύβι!).

Είχαμε πολύ καλή παρέα η οποία γινόταν ακόμα πιο καλή (με άπειρο γέλιο!), μετά την κατανάλωση μερικών ρετσίνων το βραδάκι... Η συγγραφική μας ομάδα κατάφερε με κοπιώδη προσπάθεια να ανακτήσει τα κιλά που είχε χάσει, παρότι τρώγαμε μόνο σαλάτα για μεσημεριανό και βραδινό!(συμπεραίνουμε λοιπόν ότι οι ρετσίνες δεν είναι και το πιο διαιτητικό πράγμα στον κόσμο...).

Κατά τα άλλα ο θεός Έρως έχει παρατάξει τις δυνάμεις του με τα βέλη έτοιμα για την επερχόμενη μάχη, εμείς αντιστεκόμαστε άλλα όχι και τόσο σθεναρά, για την ακρίβεια έχουμε κιόλας παραδοθεί!!!