Βαλκάνια ΙΙ

Αυτή τη στιγμή που γράφω βρίσκομαι στο διαγαλαξιακό λεωφορείο της transalbania το οποίο μας άφησε στη μέση (κάπου στη μέση της άγριας δύσης, στο Ελμπασάν, στο αντιστοιχο του Ελπάσο στην Αλβανία!) και μετά από ένα 45λεπτο(ήταν μια καλή ευκαιρία να γνωριστούμε με την αλβανίδα συνεπιβάτιδα μας που εργάζεται σε ένα πρόγραμμα στις Πρέσπες και πάει τώρα στον όμορφο Άγιο Γερμανό, τον άγιο της...κινητής τηλεφωνίας!) ήρθε άλλο λεωφορείο και μας πήρε να συνεχίσουμε το μακρινό ταξίδι της επιστροφής, περνώντας από όμορφα μέρη που ακόμα δεν έχει καταστρέψει το εκσυγχρονιστικό τσουνάμι...

Όλα(αν εξαιρέσουμε μερικά δισεκατομμύρια βαρετά χρόνια στο σύμπαν μας) ξεκίνησαν την παρασκευή το βραδάκι, οπότε πήρα από τα ΚΤΕΛ το λεωφορείο για τα Τίρανα(52ευρω μετ επιστροφής). Ευτυχώς μια ψιλοματσούρ συνεπιβάτιδα μας δεν εκπλήρωσε την απειλή της και δεν ήρθε τελικά να κάτσει δίπλα μου, αλλά έκατσε δίπλα σε μια νεαρή βορειοηπειρώτισσα και από εκείνη τη στιγμή δε σταμάτησε να μιλάει...αγαπημένο της θέμα ήταν φυσικά ο εαυτός της!!! Δίπλα μου ήταν μια άλλη αλβανίδα, ομορφούλα (για κάποιον που είναι στην ίδια κατάσταση με έναν ισοβίτη που έχει να κάνει σεξ πριν από τη μεταπολίτευση, για κάποιον που την χτυπάει -ξέρετε ποια- στον τοίχο και τρέμει το σπίτι συθέμελα, που τη χτυπάει στο μάρμαρο και σπάει το μάρμαρο στα δύο, ονόματα δε λέμε φυσικά, ας μην περιαυτολογούμε!) αλλά εγώ ήμουν αφοσιωμένος στο βιβλίο του Μπουκάι που διάβαζα!

Με τα πολλά, μετά κανα δεκάωρο, φτάσαμε στα Τίρανα, αφού πρώτα κάναμε διάφορες στάσεις σε μέρη που είχαν χωματόδρομους και κάρα αντί για αμάξια... Το τοπίο όμως άλλαζε όσο πλησιάζαμε στην πρωτεύουσα και θύμιζε Ευρώπη. Από τις έξι το πρωί άρχισα να εξερευνώ την πόλη... Όμορφη και καθαρή συνάμα,σύγχρονη με ενοικιαζόμενα ποδήλατα και κάδους ανακύκλωσης, με μεγάλους δρόμους και πολλά πάρκα, με πολλά και καινούργια αστικά λεωφορεία, μια πόλη όλο ζωντάνια. Και φυσικά με όμορφους ανθρώπους(όλοι σχεδόν μιλάν αγγλικά είτε ελληνικά), φιλικούς και εξυπηρετικούς.

Κεντρικό σημείο της πόλης η πλατεία Σκεντέρμπεη. Σημεία αναφοράς εκεί το μουσείο (με χαρακτηριστικό ψηφιδωτό στην πρόσοψη), η όπερα, το τζαμί EtHem Bey, το καμπαναριό μπρος και πίσω από την πλατεία βρίσκεται ο δρόμος Deshmoret e Kombit, πανέμορφος, πλατύς και λιθοστρωμένος με εξαιρετικά πάρκα δίπλα του.

Εκεί κοντά πήγαμε και είδαμε το εθνικό μουσείο ιστορίας της χώρας(που έχει για την ιστορία τους από τους Ιλλυριούς μέχρι τους Παρτιζάνους της γερμανικής κατοχής) και στην εθνική πινακοθήκη(με καταπληκτικά τα έργα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού). Πίσω από το μουσείο υπήρχαν αγάλματα του Λένιν και της παρέας του, αλλά για να τα πλησιάσεις έπρεπε να πηδήξεις πάνω από το ποτάμι με τους κροκόδειλους, να παλέψεις με το λιοντάρι και να κάνεις σεξ με τον ρινόκερο που φιλούσε τα αγάλματα, αλλά επειδή δεν ήθελα να του δώσω ψεύτικες ελπίδες και να κάνει όνειρα για τα ρινοκεράκια μας, αποφάσισα να μην φωτογραφηθώ με τον Βλαδίμηρο!(ξέρω,φτηνές δικαιολογίες, θα πούνε κάποιες). Το μεσημέρι δοκιμάσαμε τοπικά φαγητά και τοπική μπύρα και μετά πήραμε τη σιέστα μας στην πασιόν που μέναμε(φιλική ιδιοκτήτες, ικανοποιητικό το μέρος με διπλό και μονό κρεβάτι, διαδίκτυο, ντουζ και wc, με μόνο 15 ευρό τη βραδιά). Απόγευμα συνεχίσαμε τις βόλτες στη πόλη(περπατιέται άνετα), πήγαμε και στη μοδάτη γειτονιά bloqqu, είδαμε το ποτάμι που περνά μέσα από την πόλη και δοκιμάσαμε και διάφορα ακόμα γλυκά και φαγώσιμα. Γενικώς οι τιμές ειδικά στο φαγητό είναι εξευτελιστικές. η πόλη έχει όμορφη αρχιτεκτονική (πχ έχουν ομορφύνει με χρώματα κτίρια σοβιετικού στυλ που πλέον στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες), μόνο όταν φεύγεις από το κέντρο τα πεζοδρόμια μοιάζουν βομβαρδισμένα. Ευτυχώς ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και απολαύσαμε τις βόλτες μας(κατά τη διαμονή μας στην Αλβανία οριακά ξοδέψαμε 20 ευρώ!)

Το πρωί είχε νωρίς ξύπνημα και επιστροφή με το λεωφορείο στις 5! Ήταν ένα όμορφο 24ωρο στην πρωτεύουσα της γειτονικής Αλβανίας, νομίζω μια μέρα αρκεί για να δει κανείς τα πιο σημαντικά της πόλης. Αυτά λοιπόν τα νέα από το μέτωπο, το επόμενο ταξίδι μου εξωτερικό θα είναι το Δεκέμβρη στη Γερμανία. Ως τότε, μη σας χάσουμε ε, ρίχνετε καμιά ματιά στις ανταποκρίσεις που κάνουμε από την πολυτάραχη ζωή μας... Ζούμε σε ένα καταπληκτικό κόσμο...

ΥΓ. Το ταξίδι της επιστροφής τελικά κράτησε πέντε ώρες παραπάνω από ότι προβλεπόταν, γιατί μας σταμάτησαν για πολλές ώρες στα σύνορα...