Μετά από πολύ καιρό, αποφάσισα τελικά να σκάσω ξανά μύτη στο διαδικτυακό μου ιστοχώρο, με νέα από το μέτωπο, φρέσκα-φρέσκα, σαν τις τυρόπιτες που είχε στο κυλικείο του δημοτικού σχολείου όταν ήμουνα παιδί...
Βασικά τον θυμάμαι τον μακαρίτη που είχε το κυλικείο, τότε στη δεκαετία του 80, γιατί έμενε εκεί δίπλα στο πατρικό μου σπίτι. Θυμάμαι γλαφυρά που τα απογεύματα πήγαινε και τίναζε στο δρόμο τα άδεια ταψιά που είχε πιο πριν τις τυρόπιτες και που μετά μαζεύονταν τα σπουγιτάκια και αρχίζανε να τρώνε από τα ψιχουλάκια από τις τυρόπιτες, πράγμα που το έβρισκα πολύ όμορφο που συνέβαινε κάθε μέρα...μετά βέβαια τις επόμενες μέρες αυτά τα σπουργιτάκια πάθαιναν τροφική δηλητηρίαση ή κάποια είχανε αυτοκτονήσει μετά την εμπειρία αυτή!
Μετά από αυτή τη μικρή, κατά τα άλλα, παρένθεση να ενημερώσω το φανατικό αναγνωστικό μας κοινό ότι τη Δευτέρα θα επιστρέψω στα ειδυλλιακά, και χιονισμένα (από ότι μαθαίνω) μέρη της Πόλης του Φωτός! Θα παραπαραμείνω εκεί για 15 περίπου μέρες και έπειτα θα φύγω σε μυστική αποστολή με συντρόφισσα, στο Βερολίνο για να ανακαλύψουμε τις καλύτερες μπύρες, τα ομορφότερα μπαράκια, πολλά ιστορικά μνημεία, και άλλα πολλά...πού να σας τα λέω τώρα...σιγά μη σας τα πω δηλαδή! Ας μη ξεχνάμε άλλωστε, κάθε ταξίδι είναι μοναδικό...
τι με θύμισες τώρα βρε μπαγάσα θεέ.τον σικερλή να περνάει κάθε απόγευμα από τη γειτονιά με το τρίκυκλο ποδήλατο γεμάτο τυρόπιτες,τη σικερλού με τους πάτους από κοκακόλα για γυαλιά και φυσικά τον πέτρο τον τυροπιτά που φώναζε "ζεστή την έχωωωωω"έξω απ'την εκκλησία και τον παπά να βγαίνει και να τον διώχνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήκατά τ'άλλα η πόλη του φωτός στολισμένη σε περιμένει.θα τη δεις και δε θα πιστεύεις στα μάτια σου.τι νέα υόρκη και μαλακίες!λας βέγκας γίναμε με τόσα φωτάκια.πολύ κιτς ρε συ.εντάξει δε γκρινιάζω άλλο.άλλωστε ό,τι και να σε πω εσύ υπέροχα θα τα βρεις.
περιμένω να πάς και να'ρθεις,με το καλό,στο βερολίνο για να μου ετοιμάσεις οδηγό πόλης.χεχε.
φιλάκια λατρεία,ντα λέμε από κοντά.γαμώτο εγώ θα τρέχω πανικόβλητος και συ θα βγαίνεις για καφέ.ούστ ρε.