Lonely Planet 2!

Κοιμηθήκαμε τελικά το βράδυ στην άδεια κουκέτα μας και δεν πήγαμε στα (περίπου)κρεβάτια που είχαμε κλείσει. Το πρωί περιμέναμε από νωρίς να είμαστε στον προορισμό μας, σύμφωνα με το θεωρητικό πρόγραμμα του ΟΣΕ, αλλά τελικά από ότι φάνηκε ήμασταν πολύ αισιόδοξοι! Φτάσαμε κατά τις 11 (αντί για τις 7 που νομίζαμε), αλλά το ταξίδι ήταν αρκετά άνετο. Όσο άνετο μπορεί να θεωρηθεί φυσικά το να κοιμάσαι σε κάτι θέσεις τρένου που αποτελεί μουσειακό είδος (εγώ νόμιζα ότι αυτά τα τρένα της δεκαετίας του 80 ότι είχαν αποσυρθεί!), μαζί με δυο μεθυσμένους νταλικέρηδες από του Ουζμπεκιστάν που ροχαλίζουν εκκωφαντικά... βέβαια κατά μια άλλη εκδοχή που κάποιες άλλες πηγές διαδίδουν, στην κουκέτα μας τελικά φιλοξενήσαμε κάτι νεαρές χορεύτριες από τα μπαλέτα Μπολσόι (παραθέτουμε και φωτογραφία από την είσοδο τους στην κουκέτα), αποτελεί ένα ανεξιχνίαστο μυστήριο το τί τελικά έγινε εκείνο το βράδυ!


Με το που φτάσαμε πήραμε τα πράγματα μας και περπατήσαμε από τη μια μεγάλη γέφυρα προς το hostel που μέναμε (η ιστορία θα δείξει ότι ήταν μόνο χρώματα και εφέ αυτό το hostel ενώ από ποιότητα δεν ξέφευγε πολύ από τα hostel του...Ουζμπεκιστάν! Το δωμάτιο μας ήταν ένα δωμάτιο που όπου και αν ακουμπούσες εμφανιζόταν ένα κρυμένο κρεβάτι, ενώ δεν είχε ούτε μια ντουλαπίτσα, για να μην χάσουν χώρο από τα κρεβάτια!).
Τελικά μετά από σκευωρία της googlemap προέκυψε ότι στην πραγματικότητα η απόσταση από το σταθμό του τρένου ήταν σαφώς πολύ μεγαλύτερη από ότι φαινόταν στο χάρτη! Δεν πτοηθίκαμε όμως, αφήσαμε τα πράγματα μας, και αρχίσαμε τις βόλτες, μετά από ένα καφεδάκι δίπλα στο Δούναβη! Βασικά ξεκουραζόμασταν από την ταλαιπωρία και το περπάτημα, αλλά η απαγορευμένη λέξη 'Ταξί' δεν πέρασε ούτε στιγμή από την κεφάλα μας! Πήγαμε λοιπόν με τα πόδια σε ένα μεγάλο πάρκο και στο Παλάτι (όχι μέσα), και μετά πήραμε το μονοπάτι δίπλα στα ποτάμια (Δούναβις και Σάβας, που διασταυρώνονται εκεί σε κάποιο σημείο) και περάσαμε από μια άλλη γέφυρα το ποτάμι. Το μεσημεράκι πήγαμε σε ένα τουρ που είχε να κάνει με τον κομμουνισμό, οπότε μάθαμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και πήγαμε και στο μουσείο του Τίτο. Το τουρ με 10 ευρώ συμπεριλάμβανε 4 ώρες ξενάγηση, είσοδο στο μουσείο και εισιτήριο στα λεωφορεία. Συνειδητοποίησα πόσο μεγάλου βεληνεκούς προσωπικότητα υπήρξε, που έχει φωτογραφίες με όλους τους γνωστούς της εποχής και πόσο σημαντικός πολιτικός ήταν(βλέπε πχ για το Κίνημα των Αδεσμεύτων). Στη δεκαετία του 70 λέει ότι το διαβατήριο της Γιουγκοσλαβίας ήταν το πιο περιζήτητο στον κόσμο, και με αυτό μπορούσες να πηγαίνεις το πρωί στην Ανατολική Γερμανία και το απόγευμα στη Δυτική Γερμανία! Σύμφωνα βέβαια με άλλες εκδοχές της ιστορίας ο Τίτο απολάμβανε απλώς ότι του προσέφερε η υψηλή του θέση και περνούσε ζωή και κότα, ενώ σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή (βλέπε τον ξεναγό της άλλης μέρας στην επόμενη ανάρτηση μου!) ο Τίτο δεν ήταν Σέρβος, ούτε Κροάτης ούτε τίποτα άλλο αλλά ήταν Μασόνος από την Πολωνία, άσε που μπορεί να ήταν και εξωγήινος, θα πρόσθετα εγώ! Μεταξύ των άλλων είδαμε και τα βομβαρδισμένο κτίρια από τους βομβαρδισμούς του νατο καθώς και το σημείο που δολοφόνησαν έναν δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό της Σερβίας που πήγε να τα βάλει με το οργανωμένος έγκλημα.
Στο κέντρο σημείο αναφοράς είναι η Πλατεία Δημοκρατίας (από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της πόλης με χαρακτηριστικό ένα άγαλμα του πρίγκιπα Μιχαήλ επάνω σε άλογο) και ο δρόμος που είναι ο βασικός πεζόδρομος της πόλης και εκεί είναι το εμπορικό της κέντρο. Όλα σχεδόν τα κτίρια εκεί είναι νεοκλασικά και πολύ όμορφα. Ο πεζόδρομος είναι μεγάλος σε έκταση και θεωρείται ένας από τους ομορφότερους της Ευρώπης!
Μετά την ξενάγηση πήγαμε στο παλιότερο καφενείο/ταβέρνα στη Σερβία το "?" και δοκιμάσαμε Σέρβικη κουζίνα και τοπικές μπύρες, ενώ τους αφήσαμε καλόκαρδα να μας πιάσουνε τον κώλο... με λίγα λόγια για τα δεδομένα της Σερβίας ήταν πανάκριβο το μαγαζί, ενώ από ποιότητα δε νομίζω ότι για μια ζωή θα αναπολώ τα φαγητά που φάγαμε, αλλά ας μην είμαι πολύ γκρινιάρης! Το βραδάκι ήμασταν νωρίς πίσω, εξουθενωμένοι! Εκεί ήπιαμε ένα κρασί από τοπική ποικιλία την Vranac και αποσυρθήκατε, για την ακρίβεια με τα βίας καταφέραμε να πάρουμε τα πόδια μας ως το δωμάτιο που μέναμε και κάναμε βουτιά στο κρεβάτι.
Αύριο λοιπόν θα έχουμε το υπόλοιπο μισό του ταξιδιού μας...Τι έγινε τη δεύτερη μέρα? Θα καταφέρουμε να δούμε τα αξιοθέατα και τα μπαράκια της πόλης? Πόσα απίδια βάζει ο σάκος? Μείνετε σε θέσεις αναμονής, επ εσύ, σε βλέπω γύρνα πίσω...