Lonely Planet 3!

Συνεχίζουμε λοιπόν την περιγραφή μας, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από το τελευταίο μας ταξίδι στα Βαλκάνια!
Την επόμενη μέρα σηκωθήκαμε χαλαρά και είχα για πρώτη φορά την εμπειρία της σάουνας, βγάλαμε στον ατμό λοιπόν το θανατηφόρο μας κορμί με τον ιδρώτα να ρέει σαν ποτάμι... Προσέφερε μαζί με το πρωινό, καφέ και χυμό δωρεάν (καθότι είμαστε και φανατικοί του τζάμπα!)το Arka Barka. Δυστυχώς δεν είχε μπουφέ για να κάνουμε τις γνωστές μας παγαποντιές και να πάρουμε φαγητό για όλη την ημέρα, όχι ούτε που πέρασε από το μυαλό μας! Μετά τη σάουνα πήγαμε κάτω λοιπόν για το πρωινό μας με θέα τον Δούναβη, που ήταν κάτι τοπικό που κάνουνε στη Σερβία, μεγάλη φέτα ψωμί με αυγό και τυρί στο φούρνο, καλό ήταν για κάποιον που ήθελε απλώς να γεμίσει τις κουφάλες των δοντιών... Μετά πήραμε την παραποτάμια διαδρομή κάνοντας μια στάση για παγωτάκι... ήμασταν τυχεροί που όλες τις μέρες είχε ηλιοφάνεια εκτός λίγο πριν φύγουμε που χάλασε ο καιρός, μιας και είχαν συμμαχήσει οι θεοί με το μέρος μας! Κάναμε τη βολτίτσα μας στο κέντρο και πήγαμε στο Bohemian Quarter και συγκεκριμένα στον πεζόδρομο Skadarlija που είναι (υποτίθεται) το αντίστοιχο της Πλάκας. Λέω υποτίθεται γιατί εμείς δεν βρίκαμε ούτε πολλά μαγαζιά ούτε και φοβερή κίνηση στους δρόμους εκεί πέρα, ίσως οι νεάνιδες είχαν ενημερωθεί για τον ερχομό μου και είχαν ταμπουρωθεί στα σπίτια τους, φορώντας τα τσίγκινα βρακάκια τους, αν και (κατά τα άλλα...) εμάς τα σαρκικά δε μας πολυσυγκινούν! Καταλήξαμε σε ένα όμορφο καφέ εκεί με το όνομα Red! Φάγαμε μερικά τοπικά πιτοειδή και πήγαμε στη δεύτερη μας ξενάγηση. Σε αυτή μας έδειξαν διάφορα ενδιαφέροντα κτίρια στο κέντρο (όπως την ακαδημία επιστήμης και τεχνών και άλλα πολύ ενδιαφέροντα, όλα βέβαια είχαν να κάνουν με τους μασόνους, σύμφωνα με τον ξεναγό) και κατευθυνθήκαμε προς το φρούριο. Εκεί τα πιο ενδιαφέροντα που είδαμε ήταν ένα κρυμμένο υπόγειο κρησφύγετο που από εκεί είχανε οπλισμό για να χτυπήσουν εχθρικά αεροπλάνα κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ακόμα κατεβήκαμε σε ένα υπόγειο πηγάδι, μια υπόγεια πυριτιδαποθήκη, το άγαλμα της Νίκης (έχει να κάνει με τη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και ανεμίζει τα αχαμνά του προς τους αντιπάλους, για κάποιο τέτοιο λόγο λέει το κάνανε το άγαλμα ψηλά, για να βλέπουν τα μπαλάκια του όλοι από κάτω, ίσως να λέω και μερικές μικρές ανακρίβειες αλλά σίγουρα είμαι πιο ακριβής από τον ξεναγό μας!!!)

και επίσης είδαμε και μια έκθεση με κόμικ που είχε να κάνει με μυθικά όντα όπως καλικάντζαροι, λυκάνθρωποι και άλλα όμορφα!
Το όλο πάρκο που βρίσκονται όλα αυτά λέγεται Kalemegdan Park. Τέλος, κατεβήκαμε κάτω από το πάρκο (βρίσκεται σε κάποιο υψόμετρο καμιά 100αριά μέτρα) και καταλήξαμε σε ένα κελάρι χωμένο στη μέση του πουθενά μέσα στο βουνό, όπου ήπιαμε τοπικό κρασάκι και συζητήσαμε με τον ξεναγό που κάθε τι πίστευε ότι είναι προιόν συνωμοσίας και το κάνανε οι μασόνοι! Ήπιαμε λοιπόν το κρασάκι μας, ξεράσαμε στην τσέπη του ξεναγού και πήγαμε βόλτα στην αγορά και το πάρκο.
Μετά, καθώς βράδιασε κάναμε βολτίτσα και ανακαλύψαμε ένα όμορφο καφεμπάρ με το όνομα Amelie και κάτσαμε έξω κάτω από δέντρα σε όμορφο περιβάλλον και ήπιαμε το κρασάκι μας. Μετά κατευθυνθήκαμε στην περιοχί κοντά σε μια γέφυρα που η περιοχή λέγεται Sava Mahalaj, δηλαδή ο μαχαλάς του ποταμού Σάβα.  Εκεί είχε συγκεντρωμένα διάφορα μπαράκια και κάναμε μπαροεξερεύνηση, πίνοντας από μια μπυρίτσα σε δυο από αυτά, χωρίς όμως να καταφέρουμε να χάσουμε τον έλεγχο και να κοιμηθούμε σε κανά παγκάκι, πλέον μας χαρακτηρίζει η σύνεση και η σωφροσύνη, σχεδόν. Ήταν όμορφα και καθόμασταν σε αυλές δίπλα στον ποταμό Σάβα. Φεύγοντας φάγαμε και ένα κομμάτι πίτσα σε παραδοσιακό φούρνο με ξύλα! Από τοπικά ποτά ήπιαμε rakijah, τη δημοφιλή μπύρα Javen και το κρασί της τοπικής ποικιλίας Vranac. Έπειτα πήραμε τον παραποτάμια δρόμο της διαδρομής ο οποίος είχε ζωή και εκείνη την ώρα και το δρομάκι ήταν καλά φωταγωγημένο αλλά τα πλωτά κλαμπάκια αναστέναζαν περιμένοντας μάταια να τα επισκεφτούμε!
Τι συνέβη την τελευταία μας ημέρα και στο ταξίδι της επιστροφής? Που ήταν ο Τζον Αυλακιώτης τη δεκαετία του 80? Πόσα δεκαδικά ψηφία έχει ο αριθμός π? Αμέτρητα ερωτήματα κατακλύζουν το δαιμόνιο μυαλό του φανατικού αναγνωστικού μας κοινού! Σύντομα κοντά σας με τα νέα από το μέτωπο της πρώην Γιουγκοσλαβίας.
ΥΓ. Επειδή μας στείλανε σύντροφοι αναρχικοί γράμματα με ίχνη σκόνης από κακαδάκια από τη μύτη τους να δηλώσουμε τέλος ότι αποτασσόμαστε τον Τίτο και το καθεστώς που επικρατούσε, μη βαράτε παιδιά!