Ο Ροβινσώνας Κρούσος και οι 1000 ΣΥ.ΚΟΜ.Α.Ρ.ες

Επανέρχομαι στο σημείο αυτό με μια σύντομη ανάρτηση με συμβουλές ιατρικής φύσης... για να γίνω πιο συγκεκριμένος, όλα έχουνε να κάνουνε με ένα αχινό και το περιστατικό που θα  περιγραφεί συνέβει κατά την παραμονή μου στο κάμπινγκ του Ν.Α.Ρ (ή  αν προτιμάτε ΣΥ.ΚΟΜ.Α.Ρ, το νέο όνομα που διαδίδεται ταχύτατα ότι σκοπεύει να λάβει ως κόμμα. Για όσους και όσες δε γνωρίζουν, τα κουτσομπολιά είναι το μόνο πράγμα που διαδίδεται ταχύτατα του φωτός, ειδικά τα άσχημα σχόλια!)

Ο καημένος ο αχινός καθότανε αμέριμνος σε ένα βράχο καταμεσής της παραλίας με το όνομα “Άγιοι 40” (το έγραψα έτσι αριθμητικά για να θυμίζει κάτι από Χόλιγουντ, κάτι σαν... οι “300” του Φρανκ Μίλερ!). Καθότανε λοιπόν βαριεστημένα και έξυνε τα αγκαθωτά του αχαμνά ώσπου ένας ένας πόντιος γυμνιστής (οι ρίζες του η αλήθεια είναι χωμένες στα βάθη του πόντου, πράγμα που κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα...) τον ταρακούνησε με τα γιγαντιαία του (για τα μέτρα του αχινού πάντα, γιατί για τα ανθρώπινα μέτρα μετά βίας ξεπερνά το 1,60 σε ύψος, αν και σκέφτομαι όταν θα ξαναβγάλω ταυτότητα και με ρωτήσει το “όργανο” τι ύψος έχω εγώ να του πω ατάραχα 1,90 μήπως και τον ξεγελάσω!!!) ποδάρια.

Βασικά θα σας ανοίξω την καρδιά μου... ήταν μια παραλία που το πρωί είχε λίγο κόσμο και μπορούσες να κάνεις εκεί γυμνισμό παρότι δεν ήταν καθιερωμένη σαν παραλία γυμνιστών. Ωστόσο για να μην προκαλέσω τις παρευρισκόμενες εκείνη την ώρα εβδομηντάρες (μην τις βλέπετε έτσι αθώες, πολλά περνούν από το μυαλό τους καθώς σκέφτονται τον μακαρίτη...) σκέφτηκα να βγάλω το μαγιό μου εντός της θάλασσας και να το αφήσω στον ένα από τους δυο βράχους καταμεσής της θάλασσας.

Αλλά τις πρώτες μέρες προτιμούσα αποκλειστικά τον ένα βράχο και είδα τον άλλον σιγά σιγά να αρχίζει να κλαψουρίζει και αποφάσισα να αφήσω το μαγιό μου και στον άλλον, έτσι για να μην τον φάει το μαράζι... αλλά στην προσπάθειά μου να αφήσω το μαγιό σε κατάλληλο σημείο βρέθηκα τελικά να χαλάω άθελά μου την ησυχία του καημένου του αχινού, ο οποίος άρχισε να αγχωμαχά μέσα στη θάλασσα. Εγώ πανευτυχής που για πρώτη φορά κατάφερα να πατήσω αχινό βγήκα έξω από τη θάλασσα...

Βασικά ήμουν έτοιμος να παραπονεθώ που πάτησα αχινό και να αρχίσω να γκρινιάζω αλλά σκέφτηκα ότι πρέπει να κοιτάμε την φωτεινή πλευρά της ζωής και να χαιρόμαστε ακόμα και με τη λύπη μας (κάτι τέτοιο λέει στην ταινία ο Τίγρης και το χιόνι ο Μπενίνι) οπότε σκέφτηκα που είμαι τυχερός που επιτέλους έχω την ευκαιρία να δώ πως είναι να πατάς αχινό, μοναδική εμπειρία. Πάντως η αλήθεια στεναχωρήθηκα λιγάκι που ενόχλησα τον μπαρμπααχινό αλλά του ζήτησα ταπεινά συγγνώμη και ήπια μια ρετσίνα στην υγειά του...

Και ερχόμαστε λοιπόν στο δια ταύτα που είναι η μέθοδος που ανακάλυψα για να ξεπεράσει κάποιος τον πόνο στο περπάτημα, μετά το πάτημα του αχινού, που δεν είναι άλλη από τη συνεχή κατάποση αλκοόλ! Αποτελώ ζωντανή απόδειξη ότι όχι μόνο μπορεί κανείς μετά από δυο ρετσίνες να περπατά αλλά μπορεί και να τρέχει(στην όψη νέας ρετσίνας!), να χορεύει (από ζεμπεκιές, λάτιν, ως και μέταλ, και όλα αυτά στα βήματα στο ρυθμό της σάλ(τ)σα γιατί αυτήν ξέρετε αυτήν εμπιστεύεστε!), να χτυπά τα χέρια(γιό μεν) με φοιτητές του (στο διαγαλαξιακό πανεπιστήμιο της θεσσαλονίκης) κτλ κτλ. Απλώς να προσέξει κανείς ότι δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα να μείνει χωρίς αλκοόλ γιατί μπορεί ο πόνος να επανέλθει.

Βέβαια οι κακές οι γλώσσες (Peachyreek σε βλέπω, μην κάνεις τον ανήξερο!) θα παρατηρούσαν ότι και πριν να πατήσω τον αχινό πάλι έπινα εξίσου πολύ στο κάμπινγκ! Αλλά εγώ θα σπεύσω να συμπληρώσω την ιατρική μου συμβουλή ότι πρέπει κανείς στις διακοπές του να προλαβαίνει το πάτημα του αχινού (γιατί αν αρχίσει ξαφνικά τα ξύδια τότε το στομάχι σοκάρεται!) και να αρχίσει από την αρχή των διακοπών να πίνει, για να μην πω και από πιο νωρίς. Οπότε για προληπτικούς και μόνο λόγους πρέπει κανείς να είναι μονίμως πιωμένος στις διακοπές, για να μην νιώθετε άλλωστε και.... το φριχτό φορτίο του χρόνου, όπως έλεγε ο μπαρμπαμπωντλαίρ!

Απολογούμαι αλλά πρέπει να φύγω για καφεδάκι (ξέρω, δεν πείθω!), οπότε τελειώνω ξανά έτσι άδοξα άλλη μια μου ανάρτηση, τη δεύτερή μου στον ίδιο μήνα(σοκαριστικό!)