Camping στο Χορευτό

Αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, ξέρω κάποιους δύσπιστους που δεν πείστηκαν από την τελευταία μου δικαιολογία (Μάης 2011, πως περνά ο χρόνος...) ότι δεν έχω κάνει αναρτήσεις επειδή με απήγαγαν εξωγήινες μορφές μπουζουξήδων που μου παίζανε κομμάτια του Καζαντζίδη μέχρι να πλαντάξω στο κλάμα, οπότε μετά από μια μακρά περίοδο βαθιάς περισυλλογής (για το νόημα της ζωής του σύμπαντος και των πάντων) αποφάσισα να επιστρέψω στο χώρο του blogging με μια φρέσκια-φρέσκια(σχετικά) ανάρτηση, που μοσχοβολά αέρα Πηλίου! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή (τι πρωτότυπο ε???).

Στα τέλη του Ιούλη, μαζί με δυο φιλαράκια από την Πόλη του Φωτός (αυτή η μυθική πόλη που λόγω σκευωρίας σημειώνεται μόνο με μια μικρή βουλίτσα στο χάρτη της ελλάδας), ξεκινήσαμε για το camping που διοργάνωνε το Νέο Αριστερό Ρεύμα (Ν.Α.Ρ.) στο Χορευτό Πηλίου. Να σημειωθεί ότι ο εν λόγω πολιτικός χώρος θα λάβει υπόσταση σαν κόμμα εντός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και φήμες παρουσιάζουνε το νέο του όνομα ότι θα είναι ...Σύγχρονο Κομμουνιστικό Αριστερό Ρεύμα (ΣΥ.ΚΟΜ.Α.Ρ.!!! ένα όνομα που το εμπνεύστηκε ένας μεγάλος ποιητής φίλος μου )

Η τοποθεσία ήταν μαγευτική (καλά δεν τα λέω συντρόφια?) και μάλιστα προσφερόταν σε ορισμένα μέρη και για γυμνισμό, όχι ότι με ενδιαφέρει εμένα απλά για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Το camping ήταν αυτοοργανωμένο και για παράδειγμα υπήρχαν διάφορες βάρδιες για καθαρισμό τουαλέτας, (αυτό το χόμπι που τόσο εξάσκησα στον ελληνικό στρατό!) ώστε παρότι δε θα έλεγε κανείς ότι ντρεπόσουνα να μπείς από την τρομερή καθαριότητα ωστόσο δε χρειαζόσουν πριν μπείς να είσαι εφοδιασμένος με αντιασφυξιογόνο μάσκα και στολή για επεξεργασία ραδιενεργών ουσιών! Αυτό που χαρακτήρισε τις διακοπές μου αυτές ήταν η ηρεμία, οι ατελείωτες παρτίδες σκάκι και γενικώς τα ξύναμε όλη μέρα, που λένε και οι νέοι! Μερικά βράδια ξύπνησε μέσα μου και ο περίφημος Σάλ(τ)σα Κινγκ και χόρεψα λιγάκι εκεί στο Χορευτό, με είδαν και μαθητές μου αλλά τεσπα.

Δε θα μπω σε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, θα κλείσω με μια σύντομη (όσο γίνεται να γίνει σύντομη μια τέτοια ιστορία, βλ παρακάτω) αφήγηση για την ιστορία ενός εσπρέσσο φρέντο, μια ιστορία που ρίχνει τόνους λάσπης στα της εύρυθμης λειτουργίας του camping...

Όλα ξεκινήσαν ένα πρωινό που είδα την ανατολή του ήλιου μέσα από τη θάλασσα, μια καταπληκτική εικόνα. Αργότερα το πρωί, μετά που κοιμήθηκα για περίπου 2 ωρίτσες, πήγα να πάρω τον καφεδάκο μου. Περίμενα καρτερικά στη μεγάλη ουρά έξω από το κυλικείο, γιατί δε θέλησα να προσπεράσω την ουρά και να μπώ από μέσα να παραγγείλω τον εσπρέσσο μου. Τελικά όμως, όταν έφτασε η σειρά μου, μού είπανε ότι έπρεπε να πάω να πάρω από μέσα στον καφέ μου περιμένοντας σε μια άλλη ουρά και ότι για τυπικούς λόγους δε μπορούσε αυτή να μου κάνει τον καφέ μου.

Περίμενα λοιπόν και στη νέα ουρά ώσπου επιτέλους έφτασε η σειρά μου. Οι θεοί όμως είχανε στίσει σκευωρία εκείνη τη μέρα και όταν ήρθε η σειρά μου ήρθε και η ώρα να γίνει αλλαγή βάρδιας στο κυλικείο! Τους είπα που περίμενα για τόση ώρα και μου είπανε να παώ να τους πω από έξω να μου κάνουνε τον καφέ αλλά τελικά όταν το έκανα αυτό τότε με έδιωξαν και μου είπανε να ξαναπάω μετά την αλλαγή βάρδιας.

Δεν πειράζει, σκέφτηκα τον μάταιο κόσμο στον οποίο ζούμε κτλ κτλ, οπότε έκανα υπομονή ώσπου να γίνει η αλλαγή βάρδιας και να ξαναπεριμένω στην ουρά, μέσα αυτή τη φορά στο κυλικείο. Όσο εγώ περίμενα βέβαια έκαναν εσπρέσο σε παιδιά που ήταν στην ουρά έξω(ενώ εμένα μου είχανε πεί να πάρω τον πούλο και να περιμένω εντός. Επίσης ήρθε εντός και ένας παπάρας που έπρεπε να περιμένει στην ουρά έξω, αλλά μια χαρά τον βολέψανε αυτόν).Την ώρα που έφτασε η σειρά μου, οι θεοί συνεχίζαν να το διασκεδάζουν και τυχαίνει λοιπόν εκείνη τη στιγμή να κοπεί το ρεύμα στην καφετιέρα....περίμενα για ώρα αλλά το ρεύμα δεν έλεγε να έρθει και εγώ νικημένος πήγα στη σκηνούλα μου να πάρω έναν υπνάκο και να χαλαρώσω λιγάκι γιατί τα νεύρα μου είχανε αρχίσει να τεντώνονται σαν χορδές κοντραμπάσο!

Το μεσημεράκι, έχοντας αποφασίσει ότι θα κάνω οσηδήποτε υπομονή χρειαστεί χωρίς να παραπονεθώ, πήγα ξανά στην ουρά. Αλλά για κακή μου τύχη, δεν μπορούσε η κοπέλα που είχε βάρδια να λειτουργήσει το μηχάνημα...

Να μην τα πολυλογώ, μετά από πολλές απόπειρες τελικά βρήκε μιαν άκρη με το μηχάνημα, ή έτσι τουλάχιστον νόμιζε γιατί ο καφές που μου έκανε ήταν τελείως νεροζούμι και αν τον εντάσαμε στην κατηγορία εσπρεσσο τότε για τον Ιταλικό λαό αυτό θα ήταν αιτία πολέμου...

Πολύ ευγενικά της είπα ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που ήθελα ο καφές που μου έκανε και μετά κατά έναν απίστευτο τρόπο ξαφνικά μου έκαναν ένα εσπρεσσο, τον οποίο όταν έπιασα στα χέρια μου σκέφτηκα να περπατώ σαν να κρατώ ένα πολύτιμο αντικείμενο γιατί πίστευα ότι ήμουν τόσο γκαντέμης που όλο και θα μου βάζανε καμιά τρικλοποδιά και θα χρειαζόταν να περιμένω για άλλη μια μέρα για να παραγγείλω ένα εσπρεσσο, αυτόν που οι άλλοι σύντροφοι(μαζί και γώ η αλήθεια) μπορούσαν να έχουνε συνήθως μέσα σε δυο λεπτάκια!

Μην ψάχνετε πάντως για κανα ηθικό δίδαγμα, δεν πρόκειται να κάνω τον έξυπνο τώρα μετά από τόση κακοτυχία σε εκείνη τη μέρα!Υπάρχουνε και άλλες αξιομνημόνευτες ιστορίες κατά την εκεί παραμονή μας (πχ με εμένα να αρχίζω να τρέχω όταν εντόπισα στον ορίζοντα ένα σουβλατζίδικο όπου θα μπορούσα να πάρω μια ρετσίνα!), αλλά αρκετή ώρα κάθισα στον υπολογιστή γράφοντας και η επιστημη μας περιμένει!